De kortste dag van het jaar is vandaag. Ondanks de kortere dagen, de kou en de sneeuw, is de wereld hier in Noorwegen alles behalve kleurloos. Nooit geweten dat er zoveel tinten wit en grijs bestaan en dat kou zichtbaar is in de kleur blauw van de hemel… 

Een half jaar wonen Lars en ik nu in Noorwegen, ‘alleen’ boven op een berg. Het voelt als een voortdurende retraite, met mezelf, maar ook in relatie tot Lars. Tot nu toe bevalt me dat prima. De relatie verdiept zich alleen maar. Wat ook niet anders kan als je zo op elkaar aangewezen bent…

Prikkelarm van buiten…

Wat een verschil trouwens met het wonen in Nederland, wat betreft prikkels van buitenaf! Mijn lichaam ontspant zonder de voortdurende sensorische input. Vanaf het moment dat de herfst invalt en de eerste sneeuw valt, voel ik een verlangen om -naar binnen te gaan-.  

Geen 24 uurs- economie, het weer bepaalt of we erop uit kunnen, zeker omdat we aan een (gedeelde) privé-weg wonen. Op dit moment kunnen we die steile weg alleen met sneeuwkettingen nemen. Maar, daar gaat verandering in komen. Ik ben er boven verwachting rustig onder en ik hoop in februari weer op mijn fiets naar het språkkafé te gaan 🙂

Het is alles bij elkaar een heel natuurlijke gewaarwording. We wonen in een fijn huis, de voorraadkast is vol. Ik voel me een dankbaar mens..

Waar voel jij je dankbaar voor?

Rijk van binnen

In de afwezigheid van externe prikkels, klinkt mijn innerlijke (kritische) stem des te luider. Ik voel me tekort schieten in mijn vooruitgang in de Noorse taal. Ik vind dat ik er meer op uit zou moeten trekken… Een stem in mij zegt dat ik/ het sneller moet. Dat wat ik doe, voldoet niet.

Is dat mijn ware stem? Of is het een geïncorporeerde stem, eigen gemaakt vanuit cultuur en opvoeding? Eén ding is zeker, het maakt me niet tot een gelukkiger mens. Heb ik mijn woonplek zo drastisch veranderd om door te leven vanuit mijn oude, bekende groef? De prestatiemaatschappij bovenop de berg 2.0?

Neem jij wel eens tijd om stil te staan bij je eigen gedachten en gevoelens?

Innerlijk proces

In Nederland voelde ik me overspoeld met indrukken. In Noorwegen roept mijn innerlijke wereld om aandacht, want ik wil mezelf worden… meer en meer. Om met de woorden van Bram Vermeulen te spreken:

‘Het was bovenop de berg dat ik begreep
ik kan ook zonder angst bestaan’

Om dit proces te kunnen gaan, dien ik door oude overtuigingen heen te gaan en mezelf te bevragen op mijn beslissingen: neem ik ze vanuit angst of vanuit wijsheid?

Van waaruit neem jij jouw beslissingen meestal?

Onderscheidend vermogen

Het afgelopen jaar heb ik hier een glimp van mogen opvangen. De beslissing om te verhuizen kwam vanuit wijsheid. Veel gedachten daarná kwamen vanuit angst. Mijn mind wilde me behoeden voor tegenvallers of mislukkingen. Tot nu toe zijn deze angsten niet uitgekomen…. wat niet wil zeggen dat de weg zonder hobbels is.

Verander de wereld, begin met jezelf

De veranderde context werkt diep bij me in. Ik ben me aan het ‘her-ijken’. Ik heb zeker iets te geven, maar daarvoor is het wel belangrijk dat ik zelf ‘thuis’ ben. Daarom stop ik tijdelijk met de Qigonglessen en geef ik mezelf ‘Tijd voor Zijn’. Ik ben heel benieuwd wat zich gaat ontvouwen, hier bovenop de berg in Noorwegen…

Hoeveel -Tijd voor zijn- gun jij jezelf?

Review over mijn online lessen

Jouw lessen voelen zo doorleefd, juist omdát je steeds kijkt of het klopt. Om op die integere manier les te kunnen geven, snap ik dat het je nu eerst je eigen plek moet vinden.

Reintje

Op naar 2024!

Ondertussen hebben Lars en ik niet stil gezeten. Onze retraite-website heeft een update gekregen, want na de ervaring van de afgelopen zomer weten we zeker dat we hiermee verder willen. Erg leuk om met de toekomstige (mede) trainers, Ineke, Evelien en Astrid,het programma voor de zomer van 2024 te ontwikkelen.

Jullie hebben de primeur. De website staat online. Het lijkt nog een heel eind weg, maar voor je het weet is het zover. Krijg je ook zin in Noorwegen? Als je boekt vóór 10 januari, krijg je 10% korting.

Ik kijk er nu al naar uit om je hier te mogen ontmoeten.

Liefde kent geen (lands)grenzen
Het licht komt overal

Vanuit Noorwegen wens ik gezelligen feestdagen toe.

Liefs,
Marlí